Chove en Santiago
meu doce amor
camelia branca do ar
brila enfebrecida ao sol.
Chove en Santiago
na noite escura.
Herbas de prata e sono
cobren a valeira lúa.
Olla a choiva pola rúa
laio de pedra e cristal.
Olla no vento esvaido
soma e cinza do teu mar.
Santiago, lonxe do sol;
agoa da mañan anterga
trema no meu corazón.
Federico García Lorca
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario